Sculpturen die de poëtische tegenstellingen in de menselijke ervaring blootlegt. Het stevige, onbuigzame karakter van elke steen symboliseert een bijna onwankelbare kracht, maar toch weten deze stenen een zachte, bijna fluisterende emotie uit te stralen. De abstracte figuren lijken te communiceren zonder geluid. ze dragen een subtiele menselijkheid in hun vormen die aanzet tot introspectie en stilte.

De ‘fluistering’ is als een innerlijke stem, een verborgen boodschap die in het hart van de steen besloten ligt. Zo bieden deze werken een uitnodiging om voorbij het oppervlak te kijken en contact te maken met wat onverwoordbaar is. Het robuuste materiaal onthult dat er, zelfs binnen hardheid en ruwheid, ruimte is voor nuance en gevoeligheid. Dit contrast tussen sterkte en zachtheid onderstreept de dualiteit van het menselijk bestaan: we bouwen muren om ons heen ter bescherming, maar verlangen tegelijkertijd naar verbinding en begrip.

Fluistering in steen zijn dan ook meer dan kunstwerken; ze geven een boodschap van hoop en mededogen. Het herinnert ons eraan dat zelfs binnen de meest ondoordringbare grenzen een stille, menselijke kwetsbaarheid schuilt—een fluistering die ons allemaal met elkaar verbindt.